Wie zijn gedachten de vrije loop laat – ongeveer zoals dansers vrij bewegen op de muziek – kan voor zich zien dat Hengelo een tangohoofdstad van Europa kan worden naast Berlijn, Parijs, Istanbul (en vergeet ook Helsinki, Bilbao, Turijn en Krakow niet). Dan is de Argentijnse tango in Hengelo te vinden in kroegen en op pleinen, in buurthuizen en fabriekshallen. Binnenkort zijn ze er, de mogelijkheden om de tango te gaan dansen in Hengelo. Honderden, wellicht duizenden Hengeloërs en Twentenaren gaan zich dan die dans eigen maken. Om hun leven te verrijken, om speels te lopen en draaien op muziek. Om nieuwe horizonten te verkennen, om oude dromen waar te maken. We zouden vooral die mensen die dans  willen leren, die Hengelo mooier en beter maken. Degenen die werken bij de gemeentereiniging, net zo goed als degenen die zingen in koren. Zij die vrijwilligerswerk doen in sportverenigingen en in historische verenigingen, net zo goed als zij die hun brood verdienen in ziekenhuizen, scholen en in de fabrieken. Dit aanbod komt er voor iedereen die in Hengelo woont, werkt of uitgaat. Voor parochie- en moskeevrijwilligers en natuurvrienden, voor amateurmusici, winkelpersoneel, verpleegkundigen en bouwvakkers. Voor de vrijwilligers van het Tuindorpbad en van de Zonnebloem en voor iedereen die hier net iets intenser wil leven. Die soms van puur geluk in beweging komen. Met anderen. Op muziek en soms zelfs sierlijk. Of in het begin nog stuntelend, maar wel steeds meer improviserend en vrijer.